Mevlana Tıp Bilimleri Dergisi Son Sayı

Amaç: Bu çalışmada hematolojik maligniteler nedeniyle kemoterapi alan hastalarda tedavinin 1. gününde çeşitli elektrolitlerin serum düzeylerinde ortaya çıkan değişikliklerin araştırılması amaçlanmıştır.
Hastalar ve Yöntem: 2010-2014 arasında, hematolojik maligniteler nedeniyle kemoterapi alan hastalarda,1. kür kemoterapi öncesinde ve sonrasında çeşitli elektrolitlerin serum düzeyleri retrospektif olarak karşılaştırıldı.
Bulgular: Yüz doksan beş hastanın verisi analiz edilmiştir. Kemoterapi sonrasında multipl miyelom (p=0,013), Hodgkin lenfoma (p=0,03), non-Hodgkin lenfoma (p=0,002) gruplarında serum kalsiyum konsantrasyonunun, kemoterapi öncesi düzeylerle karşılaştırıldığında anlamlı derecede düştüğü görüldü. Kronik lenfositik lenfoma grubunda sodyum (p=0,017) ve magnezyum (p=0,006) konsantrasyonlarında; akut miyeloid lösemi grubunda sodyum (p=0,012) konsantrasyonunda kemoterapi sonrasında anlamlı derecede düşüş saptandı. Akut lenfoblastik lösemi grubunda magnezyum değerinin kemoterapi sonrasında anlamlı derecede yükseldiği (p=0,028) tespit edildi.
Sonuç: Hematolojik maligniteler nedeniyle kemoterapi alan hastalarda kemoterapi sonrası erken dönemde bile çeşitli serum elektrolitlerinin plazma konsantrasyonlarında anlamlı değişiklikler orta çıkmaktadır.

Arka Plan: Trigliserit-glukoz indeksi (TyG), insülin direncinin basit bir göstergesidir. TyG bağımsız olarak inme oluşumu ile ilişkilidir. Önceki çalışmalar inme ve hemodiyaliz hastalarında TyG arasındaki ilişkiyi araştırmıştır.
Amaç: Hemodiyaliz hastalarında inme ile TyG arasındaki ilişkiyi araştıran bir çalışma yoktur. Bu nedenle, TyG'nin hemodiyalizde inmeyi tahmin edip etmediğini incelemek istedik.
Yöntemler: Altı aydan uzun süredir hemodiyaliz tedavisi gören 149 son dönem böbrek hastalığı (ESKD) hastasını retrospektif olarak inceledik. Hastalar MR görüntüleri ve kliniklerine göre inmeli ve inmesiz olarak gruplara ayrıldı. İnme için bağımsız belirleyicileri belirlemek için ikili lojistik regresyon analizi yapıldı.
Bulgular: Ortalama TyG değeri 9,13 ± 0,74 idi ve inmeli hastalarda anlamlı olarak yüksekti (p= 0,003). Medyan değerin üzerinde olan grupta inmeli hasta sayısı daha yüksekti (OR= 1,981, p= 0,039). İki değişkenli korelasyon analizinde, TyG değeri C-reaktif protein ile pozitif, HDL ile negatif korelasyon gösterdi. Çok değişkenli analizimizin sonucunda yaş ve TyG değerleri inmenin bağımsız belirleyicileriydi.
Sonuç: Çalışmamızda regresyon analizinde TyG indeksinin inme için bağımsız bir belirteç olarak belirlenmesi, TyG indeksinin hemodiyalize giren hastalarda inme için yararlı bir gösterge olduğunu kanıtlamaktadır.

Amaç: Açık kalp ameliyatı yapılan hastalarda preoperatif ve/veya postoperatif istenen nöroloji konsültasyon nedenlerinin ve sıklıklarının belirlenmesi.
Yöntemler: 2015-2020 yılları arasında açık kalp ameliyatı yapılan 3145 hasta geriye dönük incelendi. Preoperatif ve/veya postoperatif nöroloji konsültasyonu yapılan 294 vaka çalışmaya dahil edildi. Bulgular: Toplam nöroloji konsültasyon sayısı 294 (%9,3) olarak bulundu. Preoperatif konsultasyon sayısı 168 (%57,1), postoperatif konsultasyon sayısı 126 (%42,8) idi. Hem preoperatif hem de postoperatif konsültasyon sayısı 15 (%5,1) olarak bulundu. Preoperatif nöroloji konsültasyon istem nedenleri ve sayıları: Geçirilmiş inme %64,2, epilepsi %11,9, tremor/parkinson %7.1, vertigo %4.1, baş ağrısı %2.9, demans %2.9, periferik fasyal paralizi %1.7, senkop etyolojisi %1.7, TİA %1.7 ve nöropati %1.1 şeklinde idi. Postoperatif konsültasyon istem nedenleri ve sayıları: Akut inme 54 (%42,8), bilinç bozukluğu etiyolojisi 38 (%30,1), deliryum 13 (%10,3), muhtemel inme (tetkik edilmemiş) %10.3, postoperatif nöbet %3.9, TİA %1.5 ve akut subaraknoid kanama %0.7 kişi olarak bulundu. Preoperatif konsultasyon istem zamanı dağılımı: Ameliyattan 1 gün önce %48.2, 2 gün önce %28.5, 3 gün önce %14.2, 5-7 gün önce %8.9 olarak bulundu. Postoperatif konsultasyon istem süresi: ameliyatla aynı gün %10.3, birinci gün %19, ikinci gün %26.1 bulundu. Diğer günlerde dağılım %6.3-11.9 aralığında idi.
Sonuç: Preoperatif en sık nöroloji konsültasyon istem nedeni, geçirilmiş inmeler iken postoperatif en sık neden akut inmelerdi. Preoperatif konsulte edilip, postoperatif yeniden konsültasyon gereken hastaların büyük çoğunluğunun akut inme geçirdiği saptandı.

Amaç: Bevacizumab dolaşımdaki vasküler endotelyal büyüme faktörüne(VEGF) karşı monoklonal bir antikordur. Serum VEGF’ün yüksek seviyeleri, artan visseral ve abdominal yağ kütlesi ile ilişkilidir. Sistemik kemoterapi ile birlikte bevacizumab alan metastatik kolorektal kanserli hastalarda vücut kitle indeksinin (VKİ) sağkalım ile ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık.
Yöntemler: Çalışmaya birinci basamak tedavide bevacizumab bazlı sistemik kemoterapi alan metastatik kolon kanserli 90 hasta dahil edildi. VKİ <25 kg/m 2 olanlar 1. grup ve VKİ ≥25 kg/m 2 olanlar 2. grup olarak belirlendi. Gruplar arasında klinik, laboratuvar parametreleri, tedavi cevap oranı, genel sağkalım (GS) ve progresyonsuz sağkalım (PFS) sonuçları kıyaslandı.
Bulgular: Grup 1 ve grup 2'nin medyan PFS'si sırasıyla 15,8 (%95CI: 10,1-21,5) ve 15,6 (%95CI:10,1-21,5) ay idi (p=0,4). Medyan GS grup 1 için 22,6 (%95CI: 20,1-28,8) ay ve grup 2 için 27,61 (%95CI: 21,81- 29,92) ay idi (p=0,02). Çok değişkenli analizde VKİ'nin (HR: 0,89, %95CI: 0,69-0,96, p=0,024) GS için risk faktörü olduğu belirlendi.
Sonuç: VKİ yüksek olan hastalarda bevacizumab kullanımı metastatik kolon kanserli hastalarda uzun sağkalım ile ilişkili idi ve artmış VKİ uzun GS için bagımsız bir prediktif belirteç olarak bulundu.

Amaç: CD19 eksikliği, “doğuştan gelen bağışıklık hataları (IEI)” sınıflandırmasında “baskın antikor eksiklikleri” grubunda yer alan yaygın bir değişken immün yetmezliktir (CVID). CD19 eksikliği, olan hastalarda otoimmün hastalıklar bildirilmiş olup bu hastalarda görülen otoimmün mekanizmalar hakkında literatürde veri bulunmamaktadır. Bu çalışmada CD19 eksikliği olan olgularda Foxp3 ekspresyonu ve düzenleyici T hücre (Treg)’lerin değerlendirilmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya CD19 eksikliği tanılı üç hasta, genetiği doğrulanmış 11 taşıyıcı ve akraba olmayan 10 sağlıklı kontrol dahil edildi. Treg hücre oranları akım sitometrik olarak analiz edildi.
Bulgular: Hasta, taşıyıcı ve kontroldeki yardımcı T (Th) ve Treg hücresinin yüzdeleri ve ortalama floresan yoğunluğu (MFI) değerleri karşılaştırıldı. Th lenfosit yüzdeleri ve Treg belirteçlerinin yüzde değerleri açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). Th yüzdeleri ve Treg yüzey belirteçlerinin yüzdesi açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmazken (p>0,05), MFI açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,05).
Sonuç: CD19 eksikliği olan hastalarda Th ve Treg hücrelerde tespit edilen düşük MFI değerlerinin uygun olmayan T hücre aracılı immün yanıtlarla ilişkili olabileceğini düşündürdü. Ayrıca bu çalışma, CD19 eksikliğinde otoimmünite nedenini araştıran ilk çalışma özelliği taşımaktadır.

Amaç: Tıp fakültesi öğrencilerinin yaşam doyumu ve umutsuzluk düzeylerini belirleyip, birbirlerine etkilerini ortaya koyabilmek amaçlanmıştır.
Gereçler ve Yöntem: Kesitsel ve tanımlayıcı tipte olan çalışmanın verileri, 2021-2022 akademik yılında eğitim gören tıp öğrencilerine Yaşam Doyumu Ölçeği (YDÖ) ve Beck Umutsuzluk Ölçeğinin yer aldığı (BUÖ) anket formu uygulanarak toplandı.
Bulgular: Çalışmaya katılan 315 öğrencinin yaş ortalaması 21,72±2,3 olup %57,8’i (n=182) kadındı. Umutsuzluk ve yaşam doyumlarına etkili faktörler ise; okudukları sınıf, gelirleri, günlük aktivitelerinin olması, sosyal ilişkileri, içine doğdukları kültür, aile ve inandıkları dinin etkileri, yaşadıkları şehirden ve kariyer seçiminden memnuniyetleri ile mezuniyet sonrası kariyer planlarıydı. Preklinik yıllardaki öğrencilerin YDÖ puanı (14,98±4,0) klinik (13,12±3,8) yıllardaki öğrencilerden anlamlı yüksekti (p=0,001). Yaşam doyumu ile umutsuzluk puanı arasında negatif yönde güçlü bir kolerasyon vardı (r=- 0,618; p<0,001).
Sonuç: Tıp eğitiminde klinik yıllara geçtikçe artan umutsuzluk ve yaşam doyumunda azalma dikkat çekicidir. Yaşanan şehir ve seçilen kariyerden memnuniyetsizlik öğrencilerin yaşam doyumunu düşüren, umutsuzluğunu artıran önemli iki faktördür.

Amaç: Tüm dünyada yaşlı nüfüsun artmasıyla rektum kanserli yaşlı hastaların sağkalımına etkileyen faktörlerrin incelenmesi amaçlandı.
Gereçler ve Yöntem: Aralık 2009- Haziran 2021 tarihleri arasında, 65 yaş üstü ve neoadjuvan KRT (nKRT) uygulanmış 171 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların 117 si erkekti ve median yaş 72 idi. Median izlem süresi 40,5 aydı. Hastaların %63 ü nKRT sonrası opere edildi. Ortalama genel sağkalım (GS) opere olanlarda 109 ay, opere olmayanlarda 29 ay idi (p<0,001). Kaplan Meier tek değişkenli analizlerde; yaş (<75 vs >75, p<0.00), Karnofsky Performans skalası (KPS, <70 vs>70, p=001), tanı anında lenf nodu durumu (LN+ vs LN-,p<0,001), opere olanlarda lenfovasküler invazyon durumu (LVI+ vs -, p<0,001) GS etkileyen faktörler olarak bulundu. Yaş gruplarına göre bakıldığında <75 yaşta operasyonun sağkalıma anlamlı katkısı varken (p<0,001), 75 yaş üstü hastalarda opere olup olmamanın sağkalıma katkısı gösterilemedi. Benzer şekilde >75 yaşta KPS nin anlamlı katkısı gösterilemedi.
Sonuç: Yaş ilerledikçe komorbid hastalıkların sık ve ağır seyretmesi ve performansı etkileyeceğinden operasyon durumunun sağkalıma etkisinin saptanamamış olabileceği düşünüldü.

ÖZET
Sağa eğri penisi olan 13 yaşındaki erkek adolesanda; ciddi sosyal ve ürogenital sorun olan ve nadir görülen penil kurvatur (PK) olgusunu sunmaktayız. Genel anestezi altında üretradan mesaneye 10 Fr Silikon Foley kateter yerleştirildi. Glans penis koronasının 1/2 cm proksimalinden sirküler cilt kesisi yapıldı; penis cildi radikse kadar çepeçevre diseke edildi. Sağa kurvatur gösteren penisin sol
tarafına, Buck Fasiası (fasia penis profunda) ve daha derindeki Tunika Albuginea'dan geçen 3/0 vikril ile 3 adet paralel plikasyon sütürü konularak kurvatur düzeltilip penis sargıya alındı. Postoperatif dönemde kontrolleri yapılan hastada; 9 yıldan beri penil kurvatur görülmedi. Hastanın yaşam kalitesi ve psikolojik durumu düzeldi. Ürogenital sistem şikayetleri ile başvuran çocuk ve adolesanların ayırıcı tanısında; hipospadias, epispadias, ambiguous genitalia yanında PK da düşünülmelidir.

ABSTRACT
We aimed to present a rare case with penile curvature to the right side which causes serious social and urogenital problem in a 13-years-old boy. A 10 Fr Foley Catheter was settled to his bladder via urethra as an urethral catheter under general anaesthesia. An incision was made in a circumferential manner from 1/2 cm proximal section of corona of glans penis. Cutis of the penis was freed completely down to the penoscrotal junction. Penile curvature was corrected with three parallel lateral plication sutures with 3/0 vicryl which passed Buck's Fascia (fascia penis profunda) and Tunica Albuginea in the left side of the body of the penis. Postoperative evaluation documented no penile curvature for 9 years' follow-up. The patient has high life quality and has no social problem. Penile curvature should be considered in the differential diagnosis of children and adolescents who are admitted with the urogenital system anomalies in addition to hypospadias, epispadias, and ambiguous genitalia.