Spontan İntraserebral Hematom Tanısı Konulan Olguların Klinik Ve Radyolojik Bulgularının Analizi

Amaç: Spontan intraserebral hematom, genellikle hipertansif değişikliklere bağlı, serebral vasküler yapıların rüptürü sonucu serebral parankim içine kanama olmasıdır. İnmelerin sık nedenlerinden olup, mortalite ve morbiditesi oldukça yüksektir. Bu çalışmamızda acile başvuran spontan intraserebral hematomlu olguların demografik, klinik ve radyolojik özelliklerini literatür ışığında analiz ettik.

Yöntemler: Bu çalışma, spontan intraserebral hematom tanısı konulan 27’si kadın ve 36’sı erkek olmak üzere toplam 63 hasta üzerinde retrospektif olarak yapıldı. Hastaların; yaş, cinsiyet, eşlik eden sistemik hastalıklar, oral antikoagülan kullanımı, başlangıç GKS’u, nörolojik muayane bulguları, hematomun lokalizasyonu, hematomun volümü gibi verileri incelendi.

Bulgular: 63 hastanın %57’si erkek idi. Hastaların %62’si 65 yaş ve üstü idi. Sistemik hastalıklar içinde en sık eşlik eden %46 ile hipertansiyondu. Hastaların %29’u oral antikoagülan kullanıyordu. Sıklıkla bilinç değişikliği (%44) ve motor defisit (%44) ile başvurdular. Hastaların geliş GKS’si % 55 oranında 13- 15 puan arasındaydı. Bilgisayarlı tomografi görüntüleri incelendiğinde hematomların en sık lobar (%47) yerleşimli olduğu izlendi. Hematomların %56’sının volümü 30 cm3’ün altındaydı.

Sonuç: Spontan intraserebral hematom tanısında, demografik, klinik ve radyolojik özelliklerin dikkatle incelenmesi oldukça önemlidir. Çalışmamızın retrospektif analizindeki verilerin literatür ile büyük ölçüde paralellik gösterdiğini saptadık.

Anahtar Kelimeler: Acil servis, retrospektif, spontan intraserebral kanama

ABSTRACT

Objective: Spontaneous intracerebral hematoma is bleeding into the cerebral parenchyma as a result of rupture of cerebral vascular structures. It is one of the common causes of stroke, and its mortality and morbidity is quite high. In this study, we analyzed the demographical, clinical and radiological features of patients with spontaneous intracerebral hematoma presenting to the emergency department in the light of the literature.

Methods: This study was carried out retrospectively on a total of 63 patients, 27 female and 36 male, who were diagnosed with spontaneous intracerebral hematoma. Patients; data such as age, gender, accompany systemic diseases, oral anticoagulant use, initial GCS, neurological examination findings, hematoma localization and hematoma volume were analyzed.

Results: The male percentage of 63 patients was 57%. Proportion of patients aged 65 and over was 62%. Among the systemic diseases, the most common comorbidity was hypertension with 46%. 29% of the patients were using oral anticoagulants. They frequently presented with altered consciousness (44%) and motor deficit (44%). The admission GCS of the patients was between 13-15 points at a rate of 55%. When computed tomography images were examined, it was observed that hematomas were most commonly located in the lobar (47%). The volume of 56% of the hematomas was below 30 cm3 .

Conclusions: In the diagnosis of spontaneous intracerebral hematoma, careful examination of demographical, clinical and radiological features is very important. We found that the data in the retrospective analysis of our study were significantly compatible with the literature.

Key words: Emergency department, retrospective, spontaneous intracerebral hematoma